[محمد احمد شعلان]

اعطتينى حبا وكان كأسه كالمر فلو
تعلمين بما انطوى عليه فؤادى من لهيب وجمر
وكان قلبى يعنى اليكى اناشيد الصبابة
وكلام الحب ينكتب اليكى على مسمع من الدهر
وابقيت حبى اليكى الى طلوع فجر الغد
ولكن كان لى وهما وظلاما ممتدا بلا فجر
وكانت هموما احملها على صدرى
فمن ينقذنى من احزانى كاغريقا فى النهر
وحبيتك وانتى بلا مشاعر بلا قلب
وحسبتك حبا ممتدا الى اخر هذا العمر
فلم يكن املا بل سرابا احاط
بقلبى وبيكيانى يمتلكنى احساسا بالقهر
انتى بما خدعتى قلبى صبرت عليكى
لتعودى الى الى ان كان قد كفر بى الصبر
وعشت فى ظل خيانتك وظلمك لى محطم
المشاعر لا آرى منكى سوا الخيانة والغدر
لاأكون بعدك شاردا ضائعا ليتلاشى
منى اسمك وتاه منى حبك وغرق منى فلى البحر