[فتحى شعبان]

ابى الذى نبع الحنان من مصدره واحاطنا بحبه وفى ارضه وسماه تنهار منه انهار الحنان من وجهه كانها ينابيع رحمة منه لا سواه ............ابى ابى ابى ربانى رضيعا وحمانى بكفه احتوانى كثيرا وما ترك لعمره ...اعطانى بلا ملل حتى من فاه لاشبع انا وبالحجر ربط بطنه..... عاش ليسعدنا وما عاش لنفسه..........ماحرمنا حتى من دمه......................ابىابى ابى.........كانت الحكمة فى عقله .وليس لى الا ان ادعو ربه .. وما ارانى الا ان اخفف عما به.... امضيت اوقات عصيبه ليست بمديده ...عبست فى وجهى لسنوات عديده...فارانى فى شبابى وكانى فى حقيبه .......حقيبة قبرى التى فى قلبى اراها......الهموم تسبقنى والهموم عتيقه..... ابى ابى ابى يداعبنى يراودنى مداعبة جميله.....اراها مداعبة مودع وفى قلبى جليله ....نلتف حوله بالدموع وما اراها تنفعه.....جانا الطبيب يا ليته ينفعه....نظر الطبيب والدموع تسبقه ...من ظرته ابكانا وابكى من حوله...كطفل تاه عن امه واباه......وحام بعينه حول م حوله .....كحمام حام حول الارض ليعيش من سواه ....وقعت على عينه محاورة ....بحوار وكان الغفران ينساب من عيناه[

[رمضان الطوخي]

روعة تسلم اخى